Jestem Pyrą! Urodziłem się 27 listopada 1970 roku w Poznaniu, i zamieszkałem w Mosinie, której jako mieszkaniec pozostaję wierny do dziś. Jestem wnukiem muzykanta Wincentego Wilczaka i to właśnie brzmienia skrywające się w niewielkim akordeonie dziadka wywołały we mnie fascynację muzyką, która gra w mojej duszy do dziś
W pierwszym roku życia na skutek choroby oczu i nieudanych prób powstrzymania jej doznałem całkowitej utraty wzroku.
(zdj. Robert Wożniak)
Edukację szkolną na szczeblu podstawowym rozpocząłem w 1977 r. w Ośrodku Szkolno-Wychowawczym dla Dzieci Niewidomych im. Róży Czackiej w Laskach k. Warszawy. Już w pierwszej klasie podjąłem nieudaną próbę ucieczki ze szkoły. Wobec tego niepowodzenia kontynuowałem naukę oraz towarzyszące jej „walki wyzwoleńcze” w Laskach aż do roku 1985. Następnie trafiłem do Ośrodeka Szkolno-Wychowawczego dla Dzieci Niewidomych w Owińskach k. Poznania, gdzie z sukcesem ukończyłem ósmą klasę szkoły podstawowej, stając się tym samym zapewne jednym z nielicznych absolwentów dwóch podstawówek.
W 1990r. ukończyłem Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika w Puszczykowie.
Później były prywatne lekcje gry na pianinie, na które nie chciano mnie przyjąć ze względu na stwierdzony „brak słuchu i poczucia rytmu” oraz nauka w Warszawskim Ognisku Muzycznym przy ul. Nowolipek. Jednak tego co najważniejsze w muzyce dowiadywałem się przez słuchanie jej, „podpatrywanie” grających kolegów i samodzielne próby opanowania gry na różnych instrumentach.
Ostatecznie w 1990r. zakończyłem pierwszy etap formalnej edukacji muzycznej w Państwowym Ognisku Muzycznym mieszczącym się w Pałacu Kultury (obecnie Centrum Kultury Zamek) w Poznaniu, w klasie gitary Krzysztofa Białego.by kontynuować ją w Państwowej Szkole Muzycznej II Stopnia im. Władysława Żeleńskiego w Krakowie w klasie gitary Włodzimierza Lernera. Tym samym prastary (choć nie wiele starszy od rodzinnej Mosiny) Kraków, stał się na dwa niezapomniane lata głównym miejscem mojego pobytu, w którym do dziś czuję się trochę zadomowiony.
W 1993 r. także w Krakowie uzyskałem dyplom Policealnego Studium dla Stroicieli i Korektorów Pianin i Fortepianów. W 1995r. zostałem absolwentem Państwowej Szkoły Muzycznej II Stopnia im. Fryderyka Chopina w Poznaniu w klasie gitary Krzysztofa Białego.
W 2010r. ukończyłem wrocławską Akademię Muzyczną (obecnie Uniwersytet Muzyczny) im. Karola Lipińskiego w klasie gitary Jaremy Klicha.
W latach 1988-1993 wraz z grupą najbliższych przyjaciół tworzyłem pismo poświęcone twórczości undergroundowej (tzw. Zin) wydawane własnym sumptem. Pierwsze z tych wydawnictw nosiło tytuł Ki-ut (pierwsze sylaby słów kiła utajona) i składało się z kilkunastu, zapisanych na maszynie do pisania Łucznik stron, naklejonych na radzieckie czasopismo „Kraj Rad”, które byliśmy zobowiązani abonować i tłumaczyć na lekcjach języka rosyjskiego w szkole średniej. Drugi nr ukazał się pod nazwą M.P.O. czyli Muzyczno-Problemowy Okresownik, a kolejne miały już ten sam wspólny tytuł A-to-My.
W 1991 w tym samym składzie osobowym założyliśmy zespół punkrockowy A-to-My. Po dwóch latach intensywnej działalności grupa została rozwiązana, a jej miejsce zajęły efemeryczne Szumowiny, których istnienie przypadło na przełom lat 1993 i 1994.
Kolejnymi projektami muzycznymi, w których uczestniczyłem jako gitarzysta były: zespół Jowity Wycisk, duet gitarowy Sylwin i Remigiusz, duet skrzypcowo-gitarowy [z nieodżałowanym Jakubem Gutowskim] Cafe y Cigarillo oraz duet, w którym akompaniowałem znakomitej wokalistce Kindze Kielich.
Sporadycznie zdarzało się granie na ulicach.
W tym czasie prowadziłem też działalność klezmerską grając na gitarze w poznańskich kawiarniach. W 2003 r. wykonywane w kawiarniach tzw. covery nagrałem na płycie „Muzyka do kawy”.
W latach 1998-2005 prowadziłem działalnoćś pedagogiczną jako instruktor gry na gitarze w Ośrodku Kultury Gminy Suchy Las.
W 2007 roku zainicjowałem organizowany przez Mosiński Ośrodek Kultury oraz Mosińskie Towarzystwo Gitarowe festiwal gitary. Jego pierwsza edycja odbyła się pod nazwą Ogólnopolski Festiwal Gitary „Bez barier” a kolejne pod nazwą Ogólnopolskie Dni Artystyczne z Gitarą.
Od wielu lat jestem także zaangażowany w prace prowadzące do wybudowania w miejscowości Ruda pod Warszawą Domu Muzyki czyli, pierwszego w Europie domu pracy twórczej dla artystów niepełnosprawnych.
Jako solista wykonywujący autorskie piosenki zadebiutowałem podczas Spotkań Młodych Autorów i Kompozytorów im. Jonasza Kofty SMAK w MYŚLIBORZU w 2008 roku otrzymując „Sosnowy Sczebel do Kariery" czyli Trzecią Nagrodę. Tak dobre przyjęcie mojej twórczości zachęciło mnie do udziału w wielu kolejnych festiwalach piosenki autorskiej, poetyckiej etc. co przyniosło wiele kolejnych nagród i wyróżnień.
Do najważniejszych zaliczam groundprix Festiwalu Piosenki Nieobojętnej „Włóczęga” w Zielonej Górze (2009), wyróżnienie otrzymane na Spotkaniach Zamkowych „Śpiewajmy poezję” w Olsztynie (2010), drugą nagrodę Studenskiej Giełdy Piosenki w Szklarskiej Porębie (2012) oraz tytuł Pieśniarza Roku I Festiwalu Pieśniarzy Niepokornych we Wrocławiu (2013). Jestem także trzykrotnym finalistą Międzynarodowego Festiwalu Bardów OPPA.
Do listy istotnych nagród i wyróżnień dodać wypada stypendium Marszałka woj. Wielkopolskiego w dziedzinie kultury (2007) oraz I nagrodę Powiatu Poznańskiego za osiągnięcia w dziedzinie twórczości artystycznej, upowszechniania i ochrony kultury [2009].
Pierwszym zapisem fonograficznym, dokumentującym moje autorskie piosenki stała się wydana w 2011 r. przez MTJ płyta „Opowieści frontowe”. W nagraniach wzięła udział znakomita sekcja rytmiczna w osobach basisty Pawła Stachowiaka [m.in. EABS] oraz perkusisty Sławomira Tokłowicza (m.in. Pinokio Brothers). Wspomogło mnie również wielu wspaniałych gości: Marek Piekarczyk [m.in.TSA] Robert Litza Friedrich [m.in. Lukstorpeda, Arka Noego], Mateusz Pospieszalski [m.in. VooVoo], Andrzej Emol Kowalczyk (autor, muzyk i producent muzyczny), Łukasz Drapała (m.in. Chemia), Heinz Fallmann (austriacki gitarzysta jazzowy), Nikodem Pospieszalski (perkusjonista).
W 2012r. powołałem do istnienia nawiązujący do punkowych korzeni skład pod nazwą Reckonstrukcja, który po zagraniu jednego koncertu zakończył swoją działalność jesienią 2013 r
Lata 2013 i 2014 przyniosły epizodyczną, ale wartościową przygodę muzyczną i towarzyską w postaci współpracy z niesłusznie mało znaną perłą gliwickiej sceny muzycznej czyli zespołem Mombassa, który jako kwartet z moim udziałem przekształcił się w Losdarcie. Po zagraniu kilku bardzo dobrych koncertów i zarejestrowaniu materiału, który nie został opublikowany, lider składu Rafał Chirowski założył święcący coraz większe triumfy na polskiej scenie bluesowej K.S.W.4Blues, a ja dołączyłem do poznańskiej grupy TeDrzwi, z której w połowie roku 2014 wyodrębnił się zespół Szumni.
W roku 2018 ukazała się pierwsza płyta zespołu Szumni „Nie tak’”,
a w 2021 L.P. Szumnych pt. „Tak nie’”.
W grudniu 2015 w warszawskim klubie Skład Butelek odbył się premierowy koncert początkowo, jednoosobowego projektu pod nazwą Niewidzialność Remigiusza Szumana, którego kontynuacją jest obecnie działający pod tą nazwą skład.
Obecnie Niewidzialność Remigiusza Szumana pracuje nad nagraniem pierwszej długogrającej płyty zespołu.